Συνέχεια από το Α' μέρος του διαλόγου
Γιατρός του ΙΚΑ
-Αυτό με την ταπείνωση μπορείς να μου το εξηγήσεις λιγάκι (αν είναι δυνατόν με όρους που μπορούμε να ταυτιστούμε και οι δύο,αν όχι όπως μπορείς);
Ταπείνωση είναι το βίωμα που προκύπτει μέσα από την συναίσθηση της Παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Είναι η ασυγκράτητη αγάπη για ολόκληρη τη Δημιουργία. «Καρδία ελεήμων είναι καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως» λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Μετέχοντας ο άνθρωπος στη Χάρη Του Θεού αισθάνεται την ανάγκη να μπει κάτω από όλους και όλα και να τους υπηρετήσει. Δεν θέλει τίποτε για τον εαυτό του. Απελευθερώνεται από την εγωκεντρικότητά του και βιώνει τη ζωή των άλλων ως δική του ζωή. Το κέντρο του εαυτού του δεν είναι πια μέσα του αλλά παντού στο σύμπαν. Σαν ένας κύκλος που ανοίχθηκε στο άπειρο και κάθε σημείο στο χώρο μπορεί να θεωρηθεί ως κέντρο του. Ο ταπεινός δεν έχει κέντρο τον εαυτό του αλλά τον άλλο, τον κάθε άλλο τον οποίο θεωρεί αδελφό του, σάρκα του. Ταπείνωση η βιώση της ενότητας με όλο τον κόσμο. Ταπείνωση είναι η ανάγκη του Χαριτωμένου ανθρώπου να διακονήσει τον πόνο των άλλων. Αν χρειαστεί δέχεται να ανεβεί στο Σταυρό από αγάπη για τους άλλους. Ο ταπεινός δεν έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν αισθάνεται λίγος. Δεν ενδιαφέρεται να εκτιμήσει τον εαυτό του επειδή δεν ταυτίζεται με το εγώ του. Ταυτίζεται με τον Χριστό ο οποίος είναι η καθολική, τέλεια, απροϋπόθετη, σταυρωμένη Αγάπη.
mpamiatzis :
- Εγω θέλω να πιστεψω αλλα δεν μπορω. Δεν μπορω γιατι δεν εχω καταλαβει τι στο κοροκα ειναι ο θεος. θα μπορουσες να με βοηθήσεις εσυ? μπορεις να μου πεις τι ειναι θεος. σε παρακαλω ασε τις σαχλαμαρες περι "ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΥ" απο το ανθρωπινό μυαλό. Μην μου πεις και εσυ οτι το θεο το νιωθεις και δεν μπορεις να το ορισεις.
δωσε μου ενα ορισμο για τον θεο, σε παρακαλω στο ονομα του θεου και της παναγιας
Τι ειναι θεος για σενα????
- Φίλε μου mpamiatzi καταλαβαίνω το ερώτημά σου αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντηθεί. Όπως άλλωστε και άλλα σημαντικά ερωτήματα είναι δύσκολο να απαντηθούν:
-Τι είναι ο άνθρωπος;
-Τι είναι το σύμπαν;
-Τι είναι για σένα τα παιδιά σου ή η γυναίκα σου;
-Τι είναι για σένα η ζωή;
-Τι είναι για σένα ο έρωτας;
Τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή γνωρίζονται προσωπικά-εμπειρικά. Μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει να είσαι έφηβος, ανάπηρος, ερωτευμένος, φυλακισμένος, ετοιμοθάνατος μόνο αν ζήσουμε προσωπικά αυτές οι εμπειρίες. Ο Θεός γνωρίζεται βιωματικά μέσα σε μια προσωπική σχέση αγάπης εν Αγίω Πνεύματι. Το ξέρω ότι αυτή η πρόταση δεν εξηγεί τίποτε διότι διατυπώνεται με όρους ακατανόητους. Οι όροι Θεός, αμαρτία, αγάπη, προσευχή, μετάνοια κλπ είναι πολυσήμαντοι και για τον καθένα έχουν μια ιδιαίτερη σημασία. (Για τα προβλήματα που δημιουργεί η χρήση των θεολογικών όρων βλέπε http://www.psyche.gr/parable.htm Για αυτό στην εκκλησία λέμε «γεύσασθε και ίδετε» δηλαδή γευθείτε για να γνωρίσετε. Και όπως καταλαβαίνεις είναι δύσκολο να εξηγήσουμε με λόγια τις γεύσεις. Αν ήθελα τώρα να απαντήσω στο ερώτημά σου θα τολμούσα να πω ότι Θεός για μένα είναι «η άρχουσα, δημιουργός, Αγάπη η οποία γλυκαίνει και ισορροπεί τη ζωή μου» αλλά δεν νομίζω ότι αυτή η πρόταση μπορεί να σε πληροφορήσει για κάτι.
- Αφου οφειλουν οι χριστιανοι να αγαπανε τον αμαρτωλο και δεν το κανουν μηπως ειναι και αυτοι αμαρτωλοι που τον απομακρυνουν απο το σωμα της εκλησιας???
-Θεωρώ ότι η παρατήρησή σου είναι εύστοχη και συμφωνούμε απόλυτα. Βεβαίως οι χριστιανοί είναι και αυτοί αμαρτωλοί και διώχνουν τον κόσμο από την Εκκλησία. Βλέπε και το κείμενο «Πώς να διώχνεις τους πιστούς από την Εκκλησία» http://www.psyche.gr/diogmos.htm Αν οι επονομαζόμενοι πιστοί ήταν αληθινοί πιστοί κανείς δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει το Θεό. Διότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την φανερωμένη, έμπραχτη, προσφερόμενη Αγάπη.
- πως ακριβως καταλαβαίνεις αν εχει μετανοησει ο αλλος? θα πρεπει να εκτελεσει τις εντολες του πνευματικου του????
-Δεν μπορείς να το καταλάβεις αν έχει μετανοήσει ο άλλος. Ο καθένας συνειδητοποιεί την δική του μετάνοια. Ο άνθρωπος μετανοεί όταν νοεί εκ των υστέρων (μετά-νοεί) ότι έκανε σφάλμα το οποίο τον απομάκρυνε από το Θεό. Καταλαβαίνει ότι μετανόησε όταν βιωματικά αισθάνεται ότι αποκαταστάθηκε η σχέση του με το Θεό. Ο Θεός ήταν πάντα κοντά Του αλλά με την αμαρτία ο άνθρωπος χάνει την συναίσθηση της παρουσίας Του και αποξενώνεται. Με την μετάνοια αποδέχεται και πάλι την Αγάπη του Θεού. Μετάνοια δεν είναι η εκτέλεση εντολών αλλά η αποκατάσταση σχέσης.
- Σου αντιπροτεινω το « The essential» του RUMI ΕΚΔΟΣΕΙΣ HARPERSANFRANCISCO Ακριβώς τον ιδιο θεϊκό έρωτα νιώθει και ο ποιητής ¨στο κήπο του εραστή" αλλα αυτος το νιωθει για τον αλλαχ
- Ο Θείος έρωτας δεν είναι προνόμιο μόνο των ορθόδοξων χριστιανών. Οι Σούφι είναι εκπληκτικοί. Αγαπώ και θαυμάζω τον Ρούμι.
Eartian : Αμα υπαρχει θεος θεικοτερος του φυσικου κοσμου, δεν πιστευω να με κακοχαρακτηρισει επειδη εστιαζω στο εργο του.
- Earthian ο Θεός δεν κακοχαρακτηρίζει και δεν εναντιώνεται σε κανένα. Όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από Αυτόν τόσο περισσότερο σε αναζητά. Ο πιστός όμως δεν σταματά στα φαινόμενα, στα δημιουργήματα. Γι' αυτόν όλα τα φαινόμενα και τα γεγονότα είναι σημαίνοντα του Θεού. Η Δημιουργία είναι σήμαντρο που προσκαλεί σε κατανυκτικό, σταυρικό και αναστάσιμο πανηγυρισμό. Σύμβολο της Αγάπης Του. Συγχωρέστε με για την παρομοίωση αλλά να ... αυτός που εστιάζει κατά κύριο λόγο στα έργα του Θεού μοιάζει με κάποιον που αυνανίζεται κοιτώντας το πορτραίτο μια πανέμορφης κοπέλλας ενώ θα μπορούσε να κάνει έρωτα μαζί της.
-earthian: Οι προσευχές και τα διαφορα αρχαια γραπτα ειναι ο κατ' εξοχην κοσμος του υπαρξιακου αυνανισμου.
- Το κριτήριο για να ξεχωρίσουμε την προσευχή από τον υπαρξιακό αυνανισμό είναι η αγάπη, «η καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως» που αναφέρει ο Αγ. Ισαάκ ο Σύρος. Είναι δυνατόν να προσευχόμαστε και να στηρίζουμε τον εγωκεντρισμό μας. Να επιδιώκουμε να ανέβουμε πνευματικά και να νιώθουμε ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Η έπαρση είναι η πιο συνηθισμένη παγίδα στην οποία πέφτει ο αγωνιζόμενος χριστιανός. Για αυτό στην Εκκλησία οι πιστοί αναφέρονται στον πνευματικό τους γέροντα ο οποίος τους βοηθά να ξεφεύγουν από τις παγίδες του εγωκεντρισμού και να βιώνουν με ταπείνωση τη σχέση τους με το Θεό.
-Να το διευκρινίσω ως ερώτημα: Ποιό συμβάν, ποιό γεγονός στον φυσικό, και όχι υπερφυσικό, κόσμο θα ήταν αρκετό για να πειστείς πως δεν υπάρχει θεός; πχ. αν βρίσκαμε ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από κάποιο όν και όχι τον θεό που περιγράφεις; μετά πάλι πρέπει να ρωτήσουμε ποιός το έφτιαξε αυτό αλλά λέμε τώρα...) ή αν βρίσκαμε τα απομνημονεύματα του Μωυσή και είχαν αυτόγραφο "Πλάκα έκανα..." ή αν βρίσκαμε γραμμένο από τον Ιησού: "Τι θεός και χαζομάρες..." Υπάρχει κάτι που θα ήταν αρκετό;
- Δεν πιστεύω στο Θεό. Τον Αγαπώ. Όχι επειδή μου δίνει πλήρεις και ευσταθείς, έλλογες απαντήσεις. Τον Αγαπώ επειδή κοντά Του βρήκα ανάπαυση ψυχής μετά από χρόνια εναγώνιας πάλης με την πραγματικότητα και τον εαυτό μου. Τώρα αν βρίσκαμε τα απομνημονεύματα του Μωυσή το αυτόγραφο σημείωμα "Πλάκα έκανα..." Θα απαντούσα:
- «Το ήξερα ... φοβερή πλάκα ... οι αφηγήσεις σου είναι πιο βαρυσήμαντες από πολλές σοβαροφανείς θεωρίες». Αν βρίσκαμε γραμμένο από τον Ιησού: "Τι θεός και χαζομάρες..."
- Θα ήθελα να απαντήσω με κομποσκοίνι ... την ευχούλα : «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» ...
Το έχω ήδη αναφέρει ... δεν είμαι πεπεισμένος για τίποτε. Με την διαδεδομένη, επικρατούσα έννοια της λέξης πίστη θα προτιμούσα να πω ότι δεν πιστεύω σε τίποτε. Η πίστη μου είναι σχέση. Και δυστυχώς μια σχέση που έχω επανειλημμένα προδώσει.
- Λοξίας: ένα φαινόμενο για το οποίο κόπτονται και το χρησιμοποιούν σαν μέγιστο επιχείρημα όλοι οι χριστιανοί -ειδικά οι της Ορθοδόξου εκκλησίας-, τα θαύματα, πέρασε "αβρόχοις ποσίν"... Η αγαπημένη έκφραση είναι: "Μόνον ο χριστιανισμός -ειδικά ο Ορθόδοξος- έχει να επιδείξει θαύματα. Καμιά άλλη θρησκεία δεν μπορεί να το πει αυτό."
- Λοξία έχεις δίκιο. Θαύματα γίνονται σε όλες τις θρησκείες αλλά και εκτός θρησκειών. Για τον χριστιανό το βέβαιο θαύμα είναι ένα. Η ίδια του η ζωή. Και εγώ προσωπικά δεν βλέπω άλλο θαύμα εκτός από το ότι η σχέση μου με το Θεό και την Εκκλησία επηρέασε τόσο βαθιά τη ζωή μου. Το θαύμα δηλαδή είναι η βίωση της παρουσίας του Θεού. Αλλά δεν χρειάζεται να αναζητούμε έκτακτα και αφύσικα γεγονότα. Μας αρκεί η γεύση της Χάρης του Θεού. Είμαι κάπως κολλημένος με τη Χάρη. Βέβαια οι άγιοι δεν εκζητούν ούτε τη Χάρη. Δεν θέλουν τίποτε. Απλά παραδίδουν τη ζωή τους στο θέλημα του Θεού. Λειτουργούν στην καθημερινότητά τους το «γενηθήτω το θέλημά σου» και γίνεται η ζωή τους Θεία Λειτουργία.
- Diabolicus: Τα θαύματα δεν έχουν σκοπό να καταρρίψουν τους φυσικούς νόμους, αλλά ακριβώς να μας στρέψουν την προσοχή (προπαγανδιστικά έστω) στην ισχύ τους. Βέβαια, όταν το κάνουν άλλος κοιτάει το "θαύμα", άλλος αυτόν που το έκανε, άλλος αυτόν που ωφελήθηκε, άλλος που είναι η κομπίνα κλπ κλπ. Δλδ ο καθένας εκεί που έχει το πρόβλημα του ψάχνει και την απάντηση του με την ενασχόληση του με το "θαύμα", είτε με την αρνητική είτε με την θετική "ματιά".
- Καλό είναι να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τους χριστιανούς από τους απατεώνες και την αγιοπατερική θεολογία και την θρησκευτικότητα της γειτονιάς. Έχω κατ' επανάληψη αποδεχθεί ότι οι επονομαζόμενοι χριστιανοί έχουν κάνει άπειρα, τραγικά σφάλματα, πολύ περισσότερα από ότι ο μέσος άνθρωπος φαντάζεται. Ακόμη και σήμερα στο χώρο της θεσμικής εκκλησίας διαδραματίζονται οικονομικές ατασθαλίες, υποκρισίες, αμαρτίες και ποιμαντικά σφάλματα. Εγώ στα πλαίσια αυτής της συζήτησης θέλω να δείξω ότι πίσω από τα φαινόμενα, στο βάθος της αγιοπατερικής εμπειρίας και θεολογίας κρύβονται πολύτιμοι θησαυροί. Δεν γράφω για να εκφράσω τη βλακεία μου και την αμαρτωλότητά μου. Ούτε για να μαρτυρήσω τα ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα σκάνδαλα που ταλανίζουν την Εκκλησία. Θέλω να γίνει γνωστό ότι η Εκκλησία πάει πολύ πιο μακρυά από τη μιζέρια και την αθλιότητα της εγκόσμιας πραγμάτωσής της. Δεν ακολουθώ ένα τυχαίο παπά της ενορίας μου ούτε τον κουτοπόνηρο, θρησκευτικό φανατισμό μιας θείας της γειτονιάς μου. Αγαπώ τους παλαιότερους και τους σύγχρονους αγίους. Αυτούς που διάβασα και αυτούς που γνώρισα προσωπικά. Αγάπω τον Άγ. Ισσάκ τον Σύρο, τον Αγ. Ιωάννη της Κλίμακας, τον κ. Χαράλαμπο και τον κ. Γιάννη και όχι τον κάθε ταλαίπωρο παπά που παραμένει στον επαγγελματικό του ρόλο για να εξοικονομεί τα έξοδα της οικογένειάς του. Όχι συγνώμη λάθος. Τον αγαπώ και τον καταλαβαίνω και αυτόν. Δεν τον παίρνω όμως για παράδειγμα. Όταν έψαχνα την Αλήθεια δεν περίμενα να γνωρίσω αγιότητα στα πρόσωπα των ιερέων του νεκροταφείου ή των παπάδων που εμπορεύονται τα μυστήρια του γάμου και της βάπτισης στους μεγάλους ναούς. Έτρεχα στα όρη και τα βουνά μπας και ανακαλύψω κάποιο ταπεινό γεροντάκι που ίσως ζούσε ζωντανά την Παρουσία του Θεού. Δόξα τω Θεώ γνώρισα μέχρι τώρα καμιά εικοσαριά ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς που γλύκαναν την ψυχή μου. Αν θέλετε ακούστε ένα μαγνητοφωνημένο διάλογο που είχα με ένα ταπεινό και ανάπηρο γεροντάκι τον ταπεινό Χαράλαμπο που έμεινε για πολλά χρόνια κατάκοιτος μέχρι το θάνατό του και ήταν πάντοτε χαρούμενος και ευχαριστούσε και δόξαζε το Θεό.
http://www.psyche.gr/audio%20spiritual.htm# xaral
- EvanT : Η επαφή με το Θείο, όπως μας περιγράφεται, απαιτεί μια άλφα ηθική υποστάθμη και είδος ζωής. Ειδικά στην περίπτωση διοχέτευσης του Θείου ως θεία έμπνευση. Όλοι συμφωνούν ότι η άμεση επαφή με το Θείο αλλάζει τον άνθρωπο άρδην. Ουδείς δεν μπορεί να μείνει ο ίδιος μετά από μια τέτοια εμπειρία (σύμφωνα με την ησυχαστική παράδοση, τουλάχιστον). Μιλάμε φυσικά για την επαφή με την ίδια την ουσία της αγάπης. Το έχω δει να περιγράφεται από εκτυφλωτικό φως που κάνει ακόμα και τον ήλιο να μοιάζει ότι λάμπει σαν το φεγγάρι (Παΐσιος) μέχρι το λίγωμα του Νικήτα. Και έρχομαι να ρωτήσω. Υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να έχει βιώσει κάτι τόσο συγκλονιστικό και μετά να είναι καταφανώς "ανήθικος" άνθρωπος (για να το θέσω απλά);
- Φυσικά εγώ είμαι ένα τέτοιο παράδειγμα. Άπειρα ελεημένος από το Θεό και όμως καταφανώς "ανήθικος" άνθρωπος. Η Χάρη του Θεού με σφράγισε ανεξίτηλα αλλά οι αδυναμίες μου είναι τόσο έντονες ώστε πολλές φορές έφθασα να τα προδώσω όλα. Βέβαια είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι όλοι οι άνθρωποι μπορεί να πέσουν ακόμη και στην πιο φρικτή αμαρτία ακόμη και αν έχουν αναστήσει νεκρούς. Γι αυτό η Εκκλησία αγκαλιάζει με θέρμη τον έκπτωτο αμαρτωλό που επιστρέφει, όπως ο πατέρας της παραβολής αγκάλιασε τον άσωτο υιό. Ο χριστιανός δεν επιδιώκει την αναμαρτησία αλλά τη συνεχή μετάνοια. Η βίωση της μετάνοιας εντατικοποιεί τη σχέση με το Θεό. Η μετάνοια είναι η ηλεκτρική πρίζα από την οποία ο χριστιανός αντλεί την πνευματική ενέργεια που του χρειάζεται για να προχωρήσει στη Θέωση.
- EvanT : Ο Αθανάσιος ... μόλις ξεφορτώνεται τον Αρείο δηλώνει ευθαρσώς ότι όσοι Αρειανοί δεν δέχονται το δόγμα της Αγίας Τριάδας με την πειθώ θα πρέπει να βασανίζονται μέχρι να δηλώσουν ότι το δέχονται.
- Γνώριζα ότι ο Μέγας Αθανάσιος βασανίστηκε από Αρειανούς. Δεν έχω ακούσει για το αντίθετο. Αν έχεις κάποια σχετική βιβλιογραφία πρότεινέ μου. Όμως μην ξεχνάς ότι δεν είμαι στην Εκκλησία χάριν του μεγάλου Αθανασίου αλλά χάριν του Χριστού ο οποίος πέθανε θανάτου σταυρού. Αναγνωρίζω ότι έχουν γίνει άπειρα λάθη στο όνομα της πίστης.
- EvanT : Υπάρχει περίπτωση ο Θεός της Αγάπης να σκοτώνει έναν άνδρα και τη σύζυγό του επειδή δε θέλησαν να δώσουν το πλήρες αντίτιμο από ένα πουλημένο κτήμα στον Πέτρο; (Πράξεις 5,1-10) Όχι. Υπάρχει περίπτωση ο Πέτρος (άνθρωπος με αντίστοιχα υπερβατικά βιώματα, που γνώρισε μάλιστα τον Ιησού από κοντά) να δέχτηκε το συμβάν ως θεϊκή παρέμβαση; Όχι και πάλι όχι, που να πάρει και να σηκώσει.
- Σίγουρα δεν τους σκότωσε ο θεός. Ειλικρινά δεν μπορώ και εγώ να εξηγήσω αυτό το συμβάν. Με έχει απασχολήσει αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω. Έχω διαβάσει μια ενδιαφέρουσα ερμηνευτική εκδοχή από τον φίλο Νίκο Μ. αλλά δεν με αναπαύει: “ Όμως αυτές ήταν οι πρώτες μέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Χριστός είχε σπείρει στο χωράφι του ΚΑΛΟ ΣΠΟΡΟ (Ματθαίος 13/ιγ: 27). Και για να σταθεί η Εκκλησία, έπρεπε το ξεκίνημά της να είναι δυναμικό. Δεν ήταν δυνατόν από τις πρώτες μέρες της Εκκλησίας, ο Θεός να ανεχθεί ζιζάνια. Γιατί περίμεναν την Εκκλησία τρεις αιώνες φρικτών διωγμών. Και έπρεπε να είναι καλά θεμελιωμένη στο ξεκίνημά της, ώστε να μπορέσει αργότερα να σταθεί και να ανταπεξέλθει. Αν ο Θεός άφηνε από τις πρώτες μέρες τα σπέρματα του πονηρού, αυτά θα έπνιγαν ενωρίς τον σίτο. Και αυτή η ανάγκη των πρώτων ημερών, ήταν ο λόγος και για τη δυναμική παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο, με τόσα θαύματα και τεράστια τότε. Για να τονώνεται και να θεμελιώνεται η πίστη των Χριστιανών, ενόψει των δυσκολιών του μέλλοντος” http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/ananias1.htm
- aristotelis 1 : ο θεος ο χριστιανικος ειναι ενα πνευμα οπως λενε ετσι? γιατι να τον πειραζει αν εμεις οι απλοι ανθρωποι τρωμε κρεας και λαδι της μερες που δεν αφήνουν να τρωμε οι εκπροσοποι του τι πειραζει σε ενα πνευμα αν θα φαει ενας απλος ανθρωπος? απορια-βλακεια μου,,,,
-Φίλε aristotelis 1 ο Θεός δεν ενοχλείται από τίποτε και δεν ζητάει τίποτε για τον εαυτό Του. Η νηστεία διευκολύνει την πνευματική πορεία του ανθρώπου. Όταν γίνεται σωστά είναι ένα θεραπευτικό μέσον που βοηθά την πνευματική πρόοδο, δεν είναι αυτοσκοπός.
- Cenobite: φίλε Νικήτα έχε υπ'όψην ότι δε την "βρίσκουμε" όλοι με το Θεό... Και κάτι άλλο ... Ο προσηλυτισμός κατά τα λεγόμενα της εκκλησίας σου είναι αμαρτία... Μην το πράττεις λοιπόν.
Cenobite ο πιστός ποτέ δεν κάνει προσηλυτισμό όταν μιλά για το Θεό. Τον λόγο του Θεού τον ερμηνεύει ως προσηλυτισμό αυτός που ενοχλείται. Για μένα μη στενοχωριέσαι νομίζω πως δεν θα συνεχίσω να γράφω για πολύ. Και όπως είπαμε ... σέβομαι βαθύτατα την ανθρώπινη ελευθερία. Είμαι κατά του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία και χαίρομαι που κατέβηκαν οι εικόνες από σχολεία και δικαστήρια. Επίσης με ενοχλεί η πρωινή προσευχή στα σχολεία και οι αγιασμοί στην έναρξη του σχολικού έτους. Και κάθε φορά που η θρησκεία εκφράζεται θεσμικά ενοχλούμαι (παρελάσεις, ορκωμοσίες κλπ). Θα ήθελα ο κάθε άνθρωπος ελεύθερα και υπεύθυνα να προσέγγιζε εκούσια, ελεύθερα και συνειδητά το Θεό.
aorati melani : Εγώ την έβρισκα με τον θεό, γούσταρα μάλιστα πάρα πολύ να τη βρίσκω με το θεό, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει. Δεν έπαθα και τίποτα φοβερό, ήταν ακριβώς όπως όταν σου περνάει ο έρωτας με έναν άνθρωπο.
- Αόρατη Μελάνη απόρριψες ένα είδωλο της παιδικής ηλικίας και πολύ καλά έκανες. Απομένει τώρα κάποια στιγμή να αποζητήσεις τον Θεό της ενηλικίωσής σου. Νομίζω πως υπάρχει τρόπος ώστε και τώρα «να γουστάρεις να τη βρίσκεις» με το Θεό απλά χρειάζεσαι διαφορετική προσέγγιση. Ίσως δεν σου αρέσουν πια τα γλειφιτζούρια όπως όταν ήσουν μικρή ... μπορεί όμως να απολαύσεις ένα νόστιμο γλυκό. Πάντα υπάρχει κάποιος τρόπος για να χαρούμε τη ζάχαρη.
- Εκεί που μέχρι χτες έβλεπες τον άλλον κι έλιωνες, ξαφνικά λες μα γι' αυτόν τον κόπανο έκανα έτσι τόσον καιρό? και συνειδητοποιείς ότι πηγή του έρωτα δεν ήταν ο άλλος, αλλά εσύ ο ίδιος. Στον έρωτα με τον θεό συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, μόνο που η συνειδητοποίηση δεν είναι ότι ο άλλος είναι ένας κοινός άνθρωπος, αλλά ότι ο άλλος δεν υπάρχει καν. Και στις δυο περιπτώσεις, όμως, η ουσία είναι μία (και ο μπακλαβάς γωνία). Η μόνη πηγή του ερωτικού συναισθήματος, της έκστασης, της έμπνευσης, του trip, είσαι εσύ ο ίδιος (το ερωτευμένο υποκείμενο).Το αντικείμενο του έρωτα είναι σε κάθε περίπτωση απλώς ένα ανδρείκελο, μια πρόφαση - και μπορεί θαυμάσια να μην υπάρχει καν.
- Ακριβώς έτσι είναι αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο έρωτας είναι κορυφαία πηγή νοηματοδότησης της πραγματικότητας. Ο έρωτας ενέχει κινδύνους και συχνά απογοητεύσεις. Είναι επισφαλής περιπέτεια. Αλλά χωρίς την ερωτική εμπνοή το σύμπαν φαντάζει κενό. Ο Θεός σίγουρα δεν υπάρχει. Δεν είναι αντικείμενο. Δεν αντίκειται σε μια γνωρίζουσα συνείδηση. Ίσως ο Θεός είναι η καθαρή συνειδητότητα χωρίς αντικείμενο. Η απόλυτη εσωτερικότητα. Ο ορίζοντας μέσα στον οποίο φανερώνεται το σύμπαν. Ο κεραυνός που οιακίζει τα πάντα του Ηράκλειτου. Το περιέχον του Jaspers . Ο εν αρχή ευαγγελικός Λόγος δια του οποίου εγένοντο τα πάντα και ο οποίος σαρξ εγένετο.
- Αορατη Μελάνη: Σήμερα η χριστιανική εκκλησία πιστεύει ότι ο θεός δημιούργησε το σύμπαν. Σαν καλός χριστιανός, υποθέτω ότι κι εσύ το πιστεύεις. Αυτό ενδέχεται να αποδειχθεί λάθος μέσω επιστημονικών μεθόδων. Είναι κάτι που αφορά το φυσικό σύμπαν και μπορεί να ελεγχθεί με φυσικούς τρόπους (ακόμη δεν έχουμε βρει τους τρόπους, ίσως όμως κάποτε βρεθούν), κι επομένως κάτι που μπορεί να επαληθευθεί ή να διαψευσθεί με φυσικό τρόπο. Δεν σε απασχολεί το γεγονός ότι υιοθετείς με την πίστη σου πράγματα που λογικά δεν μπορεί να συνιστούν αντικείμενο πίστης;
- Δεν σκέπτομαι μαγικά. Δεν με πειράζει να αποδεχτώ τη θεωρία του « big - bang » ούτε της «εξέλιξης των ειδών». Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις επιστημονικές θεωρίες. Όπως άλλωστε αποδέχομαι την ιατρική και την ψυχοθεραπεία. Δεν πιστεύω όπως πίστευαν κάποτε οι χριστιανοί ότι τα ψυχολογικά προβλήματα είναι σατανικές προσβολές.
Η ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει πρόβλημα να αποδέχεται τα επιστημονικά δεδομένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει είναι αδύνατο τα αντικειμενικά δεδομένα να έχουν πνευματικό νόημα ή πνευματική ρίζα. Άλλωστε τον πιστό και οι φυσικοί νόμοι είναι αποτέλεσμα της πρόνοιας του Θεού. Για τον χριστιανό θαύμα δεν είναι ένα έκτακτο και ανεξήγητο γεγονός. Θαύμα είναι η ίδια η φυσική πραγματικότητα. Όλα είναι θαύμα. Ο ήλιος, η θάλασσα, το χαμόγελο του παιδιού, η γεύση του μεσημεριανού καφέ, το πρωινό ξύπνημα κλπ. Θαύμα δεν είναι το ανερμήνευτο. Ίσως κάποτε όλα ερμηνευθούν. Το θαύμα είναι ο καρπός της πνευματικής κοσμοθέασης και όχι αυτό που παραμένει επιστημονικά ανερμήνευτο. Θαύμα όλα όσα αντιλαμβάνεται μια αγία ψυχή.
-Γιατρός του ΙΚΑ: Οκ κατάλαβα,ευχαριστώ για την ερμηνεία. Δεν μ' αρέσει. Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Σαφώς και δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατώτερο απ'όλους.Υπάρχουν κάτι τομάρια που τα ξεπερνάω σε όλους τους τομείς με όλα τα πιθανά και απίθανα μέτρα σύγκρισης.Το να θεωρήσω ή να νοιώσω τον εαυτό μου κατώτερο ή λιγότερο σημαντικό απ'αυτούς σίγουρα θα ήταν μέγιστη αμαρτία. Θα απέχω λοιπόν. Ούτε θέλω να υπηρετήσω κανέναν. Να βοηθήσω στο μέτρο των δυνατοτήτων μου όποιον μπορώ ναι.Αλλά να υπηρετήσω;! Δε νομίζω φίλε Νικήτα. Σε ρώτησα για την ταπείνωση επειδή για μένα είναι σαφές ότι στα οντολογικά δεν πρόκειται να βρούμε άκρη.
-Φίλε Γιατρέ, σίγουρα είναι αδύνατον να καταλάβεις την κοσμοθέαση της εκκλησίας. Ούτε τα δογματικά ούτε τα ηθικά ούτε τα πρακτικά. Τα «πνευματικά» ζητήματα δεν τα καταλαβαίνουμε αλλά μας καταλαμβάνουν. Δεν τα κατανοούμε, τα παθαίνουμε. Δεν τα γνωρίζουμε, μας αποκαλύπτονται. Λυπάμαι αλλά είναι αδύνατον να υποψιαστεί κανείς, περί τίνος πρόκειται, χωρίς τη γεύση. Όπως λέγεται και στον φιλοσοφικό εμπειρισμό “ουδέν εν τη νοήσει, ό μη πρότερον εν τη αισθήσει”. Στον εθνικό ύμνο γράφει ο ποιητής «σε γνωρίζω από την κόψη». Η όψη δεν αρκεί, χρειάζεται «η κόψη» για να καταλάβει κανείς, έλεγε ένας παλιός φίλος μου από το Κερατσίνι. Όσο σκέπτεσαι οριζόντια, ανθρώπινα και λογικά δεν ανέχεσαι να θεωρήσεις ή να νοιώσεις τον εαυτό σου κατώτερο ή λιγότερο σημαντικό από τα τομάρια που ξεπερνάς σε όλους τους τομείς. Μέσα όμως από το φωτισμό της Χάρης τα τομάρια γίνονται αδέλφια αγαπημένα και όσο λιγότερο σημαντικό νοιώθεις τον εαυτό σου τόσο περισσότερο γεμίζει με την Αγάπη την κεχαριτωμένη.
Μετά από πρόσκληση ενός μέλους του forum atheia.gr (10/12/09) να συμμετάσχω σε μια ακόμη συζήτηση του forum, έστειλα το παρακάτω μήνυμα:
Αν κανείς δεν μπορεί να πληροφορήσει για τη γλυκύτητα που έχει το μέλι, εκείνους που δεν το γεύθηκαν ποτέ, πως άραγε μπορεί κανείς να περιγράψει την ηδονή της ιερής χαράς και της Χάρης του Θεού σ' εκείνους που δεν τη δοκίμασαν; Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Προς τη μοναχή Ξένη. Σελ. 271. Φιλοκαλία, Δ'. Εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας
-Αγαπητή Αόρατη Μελάνη, ευχαριστώ για την ευγενική πρόσκληση και σε συγχαίρω για το ενδιαφέρον σου για την βιωματική διάσταση της πνευματικής ζωής. Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι είμαι διαφορετικός από αυτούς που δηλώνουν άθεοι. Είμαι και εγώ Άθεος επειδή δεν φροντίζω στην προσωπική μου ζωή να προστατεύω τη σχέση μου με το Θεό. Τον προδίδω με την συμπεριφορά μου κάθε στιγμή ενώ εσείς όχι τόσο. Το αποτέλεσμα αυτής της προδοσίας είναι ότι στεγνώνω από τη Χάρη του Θεού και συνεπώς επιβιώνω χωρίς Θεό, ως άθεος.
Θα έλεγα ότι άθεος δεν είναι αυτός που δηλώνει άρνηση της πίστης αλλά αυτός που με τον εγωκεντρισμό και την φιλαυτία του απέχει από τη γιορτή της παρουσίας του Θεού, ο οποίος είναι ο θησαυρός της καρδιάς, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο χορηγός της χαριτωμένης ζωής.
Δεν έχω κάτι να προσθέσω στο διάλογο από όσα έχω ήδη αναφέρει στα μηνύματά μου. Είναι αλήθεια ότι είμαι προκλητικός, δεν σέβομαι τους συνομιλητές μου, δεν απαντώ με ακρίβεια στα ερωτήματα των μελών του forum και αναστατώνω την ομαλή ροή του διαλόγου. Εξ' άλλου μιλάω σαν τον παπαγάλο ο οποίος λέει πράγματα που δεν καταλαβαίνει. Καλύτερα λοιπόν να λείπω από την κουβέντα.
- Στους σκεπτόμενους αναζητητές προτείνω δύο διαφορετικές προσεγγίσεις της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής Αλήθειας.
1.Τη μελέτη κειμένων σύγχρονου θεολογικού προβληματισμού από συγγραφείς όπως είναι ο Χρήστος Γιανναράς
συγγραφέας του βιβλίου «Ενάντια στη θρησκεία» (εκδ. Ίκαρος, Δεκέμβριος 2006).
και ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος
2.Την μελέτη κειμένων σύγχρονου θεολογικού προβληματισμού και βιωματικής εμπειρίας του γέροντα π. Σωφρονίου Σαχάρωφ / (βλ. επίσης) ηγούμενου Ι.Μ. στο Έσσεξ κοντά στο Λονδίνο και του αγιορείτη γέροντα π. Βασίλειου Γοντικάκη
Βοηθητικά για μια γνωριμία με τα βαθιά νερά της ορθόδοξης βιωματικής διάστασης της Εκκλησιατικής ζωής προτείνω τη μελέτη: Αγ. Συμεών Νέου Θεολόγου και του Αγ. Ισαάκ του Σύρου
Να μην ξεχνάμε και τους σύγχρονους άγιους γεροντάδες π. Παίσιο και π. Πορφύριο
Όσα όμως και να διαβάσει ο άνθρωπος αν δεν τον επισκεφθεί η Χάρη του Θεού, τίποτε δεν πρόκειται να καταλάβει...
Ψυχολογία και Θρησκεία 
