|
Εγκέλαδος.
Ο παιδαγωγός των ορίων.
Ο σύγχρονος οργανωτικός άνθρωπος, μεριμνά
εναγωνίως για την πλήρη διασφάλισή του από κάθε εξωτερικό κίνδυνο.
Η κοινωνία της προηγμένης τεχνολογίας, προσφέρεται για την κάλυψη
όλων των αναγκών του.
Δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς, επιδιώκουν
ποιοτικές αναβαθμίσεις του βιοτικού επιπέδου. Η νοσοκομειακή περίθαλψη,
θεραπεύει την ασθένεια. Οι νομοθετικές διατάξεις και η αστυνόμευση,
επιβάλλουν δικαιοσύνη. Η οργανωμένη διασκέδαση (μπαρ, συναυλίες,
κινηματογράφος, εκδηλώσεις κ.λ.π.) και η τηλεόραση αφανίζουν την
πλήξη και την μοναξιά. Ποικιλώνυμες οργανώσεις, υπερασπίζονται,
τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο εκπαιδευτικός μηχανισμός, μεταδίδει
την γνώση.
Και ενώ φαίνεται να πραγματώνεται το όνειρο
της ιστορίας ο άνθρωπος εισέρχεται στην τρίτη χιλιετία ως μέγας
ταλαίπωρος. Διότι η ασθένεια, η αδικία, η μοναξιά και η άγνοια,
δεν εκφράζουν απλώς την ατελή λειτουργία των διοικητικών διεργασιών
μιας κοινωνίας. συνιστούν τις δομικές παραμέτρους της ανθρώπινης
ύπαρξης, όταν αυτή δαπανάται εντός του υλικο-ψυχικού σύμπαντος
χωρίς προοπτική πνευματικής υπέρβασης.
Δεν αρνούμαστε βεβαίως την οργάνωση της κοινωνικής
ζωής, ούτε δηλώνουμε εραστές του παρελθόντος. Απλά επισημαίνουμε
ότι το ουσιαστικό πρόβλημα του ανθρώπου βρίσκεται πέρα από τις
συνθήκες της αντικειμενικότητας. Δεν είναι πολιτικό, κοινωνικό,
οικονομικό ή ψυχολογικό. Τραγικά αναλώνεται το ανθρώπινο δυναμικό
σε αυτές τις ενδοχωροχρονικές διαστάσεις. Το κατ’ εξοχήν ανθρώπινο
πρόβλημα, είναι πνευματικό.
Όταν η διασφάλιση των αναγκαίων και αντικειμενικών
συνθηκών διαβίωσης, γίνεται πρώτιστη μέριμνα, επέρχεται υπαρξιακή
επανάπαυση εντός των ορίων του κόσμου.
Οι παρενέργειες του Δυτικού πολιτισμού έπλασαν
τον επιτυχημένο καταναλωτή, τον αντικειμενικό υπολογιστή του συμφέροντος,
τον άνθρωπο αντικείμενο. Άρχοντα στο τεχνολογικό κλουβί της ερημιάς του.
Η ριζική ανασφάλεια που συγκλόνιζε τον άνθρωπο από τους προϊστορικούς
χρόνους, τον καλλιέργησε βαθύτατα. Το αφιλόξενο περιβάλλον, το μυστήριο
του θανάτου, οι ασθένειες, τον εξώθησαν στην αναζήτηση της αλήθειας, πέρα
από τον φυσικό κόσμο.
Σήμερα ο επίπεδος άνθρωπος, ο αντικειμενικά
εξασφαλισμένος, κουβαλά μέσα του την παγωνιά της νύχτας, ασυνείδητα.
Αγνοεί την παθολογία του, μηχανεύεται θεραπευτικά σχήματα αλλότρια,
που κατευνάζουν τα συμπτώματα, χωρίς ν’ αγγίζουν τις ρίζες της
ασθένειάς του. Και παραμένει αδιάλειπτα άρρωστος.
Οι πρόσφατοι βρυχηθμοί των σεισμών, είναι
ψίθυροι που μαρτυρούν την ματαιότητα και το επισφαλές του αυτόνομου,
ανθρωποκεντρικού, Δυτικού πολιτισμού.
Ο κλονισμός της γης, διαδηλώνει την αλήθεια
της ανθρωπινότητας…ότι πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα
Μελέτη θανάτου. Δηλαδή εισαγωγή στη φιλοσοφία.
Ο Εγκέλαδος, είναι ένας από τους μεγάλους
παιδαγωγούς των ανθρωπίνων ορίων. Διότι μας απελευθερώνει, από
τους ασφαλιστικούς δεσμούς του εγκοσμίως υπάρχειν.
Τη στιγμή του σεισμού, αποκαλύπτεται η απειλή
του μηδενός. Τότε θα μπορούσε να αναδυθεί, η παρακλητική κραυγή
της σωτηρίας. Αν το επέτρεπε ο πολυδιάστατος ύπνος των θεσμικών
αυτονόητων.
Οι καρδιές θρεμμένες με το λίπος του καταναλωτισμού,
σφράγισαν βουβά τα μεταφυσικά τους αισθητήρια και νοιώθουν μονάχα
τους άνυδρους στεναγμούς μιας ανερμήνευτης απελπισίας.
Αν οι σεισμοί σπάσουν τα δεσμά των καιρών
...
Λίγο ν’ ανοίξουν οι ρωγμές της αιωνιότητας,
να δροσιστούμε με το νερό το ζωντανό από
την
πηγή της αλήθειας.
του Νικήτα Καυκιού |
